Ο ΠΑΟΚ δεν παίζει απλώς τους αγώνες του, αλλά τους αξιοποιεί!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο ΠΑΟΚ δεν σεβάστηκε απλά και μόνο τον εαυτό του. Σεβάστηκε το ποδόσφαιρο. Το δεύτερο είναι πιο σημαντικό από το πρώτο. Γράφει ο Θοδωρής Τσούτσος.

Ο αγώνας με την Σάλκε στη Γερμανία δεν πρόκειται να μείνει στην ιστορία για τον ΠΑΟΚ. Οχι μόνο γιατί δεν πέτυχε το θαύμα, δεν το πλησίασε καν, της ανατροπής του 0-3. Αλλά και γιατί ως αποτέλεσμα αυτό καθεαυτό, δεν λέει και πολλά. Το 1-1 δεν "μετράει" πιο πολύ από πολλά άλλα που έχει κάνει ο ΠΑΟΚ σε ευρωπαϊκά του παιχνίδια. Μόνο στην πρόσφτατη ιστορία του πήγε και κέρδισε στην έδρα της Ντόρτμουντ και στην έδρα της Τότεναμ...

Η αγωνιστική συμπεριφορά, όμως, του Δικεφάλου στο "Veltins Arena", μπορεί να συνεχίσει την ιστορία. Διότι ο ΠΑΟΚ, περισσότερο και από τον εαυτό του, σεβάστηκε το ίδιο το ποδόσφαιρο. Αυτό το δεύτερο δεν είναι απλώς πιο δύσκολο για έναν σύλλογο, είναι και πιο καθοριστικό.

Το πρώτο δείχνει αγωνιστική πρόοδο. Την οποία έτσι κι αλλιώς είχαμε αντιληφθεί από τον φετινό ΠΑΟΚ. Ο σεβασμός στο ίδιο το ποδόσφαιρο, όμως, δίνει και προοπτική. Αυτό δεν μετριέται πάντα με αποτελέσματα, νίκες και επιτυχίες. Μετριέται και με τη διαχείριση μιας ομάδας σε ένα παιχνίδι που είχε προ πολλού κριθεί. Δεν χρειαζόταν ένας πανηγυρισμός, μία σφιχτή γροθιά για να αντιληφθεί κανείς πόσο πολύ χάρηκε ο Γλύκος την απόκρουση στο τέλος του αγώνα μετά το δοκάρι. Αρκούσε το βλέμμα του. Το έκανε όχι για τον εαυτό του, αλλά για την ομάδα που έπρεπε να "χτίσει" ακόμη και σε ένα χαμένο ματς.

Ο ΠΑΟΚ αξιοποιεί τους αγώνες του. Δεν τους παίζει απλώς. Ακριβώς για αυτό πρέπει να τα βάλει με τον εαυτό του για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τον πρώτο αγώνα με την Σάλκε. Οχι γιατί δεν είχε σκορ ανοιχτό για την πρόκριση. Αυτή έτσι κι αλλιώς θα ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση. Να θυμώσει με τον εαυτό του, λοιπόν, όχι γιατί δεν τον κέρδισε αυτόν τον αγώνα. Αλλά γιατί δεν κέρδισε από αυτόν.

Αυτό το έκανε στη Γερμανία, ακόμη και αν έμεινε στο 1-1. Ηταν ένα ματς που αξιοποίησε. Ομαδικά, συνεχίζοντας να δημιουργεί ποδοσφαιρικό χαρακτήρα, αλλά και ατομικά. Με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές που χρησιμοποίησε. Μόνο που για να το πετύχει αυτό, ειδικά σε ευρωπαϊκό αγώνα τόσων δυσκολιών, χρειαζόταν να "χτίσει" καταραχάς το πρώτο. Να τελειώσει με την ομαδική δουλειά, να δυναμώσει το χαρακτήρα του, να θωρακίσει το πνεύμα του ως οργανισμός, για να μπορεί να μπαίνει με τόση ευκολία ένας Πούγγουρας και αφενός να δείχνει προσόντα που μάλλον κάπου θα τον οδηγήσουν, αφετέρου να μην αλλοιώνεται η ομάδα.

Αν ο ΠΑΟΚ σεβόταν απλώς και μόνο τον εαυτό του στο ματς της Γερμανίας με την Σάλκε, πιθανότατα θα κουβαλούσε μαζί του και νοοτροπίες ελληνικής κόπιας, που είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του. Πιθανότατα, λοιπόν, θα "σταματούσε" να παίζει στο πρώτο πέναλτι που ζήτησε και που συνοδεύτηκε με το 1-0. Ή θα "σταματούσε" γύρω στο 60', έστω στο 75'. Δεν το έκανε ποτέ, ούτε στο 95'. Ακόμη και αν έχει πρωτάθλημα και Κύπελλο μπροστά του και μία σεζόν που οι προκλήσεις είναι μπροστά του. Και δεν το έκανε γιατί στο μυαλό του είχε το ποδόσφαιρό του και πώς θα το εξελίξει. Οταν σκέφτεσαι έτσι, δεν υπάρχει σταματημός...